Samenvatting

De Xtreme Edition van Gigabyte is één van de snelste, en tevens erg stille GeForce GTX 1080 Ti varianten. Zoals we van de luxere custom kaarten verwachten is hij ook erg ‘dik’ in de visuals, maar zo kennen we er natuurlijk wel meer. De toevoeging van een extra interne HDMI poort voor VR doeleinden, en vooral een jaar extra garantie bovenop de standaard van de concurrentie zorgt echter dat dit model zich echt weet te onderscheiden. Een zeer begeerlijke GTX 1080 Ti variant en terechte verdiener van de ‘Editor’s Choice’: 9,5/10

Scroll verder voor de uitgebreide review.

Gigabyte Aorus GeForce GTX 1080 Ti Xtreme 11G review

Het voelt een beetje wrang om op dit moment grafische kaarten te reviewen, de kans is tenslotte dat als je interesse hebt in dit product je ietwat geergerd naar de huidige beschikbaarheid zit te kijken, om over de prijzen van alle grafische kaarten op dit moment maar te zwijgen.

Daarbij zitten we in een tijd waarbij er ook geen zekerheid is over de toekomst. Vanuit de meeste kanten horen wij dat de malaise nog aan zal houden, en ook de geruchten over eventuele opvolgers van deze GTX 1080 Ti zijn verre van betrouwbaar. De één zegt dat er met een maandje al wat nieuws komt, maar de volgende redelijk geinformeerde persoon vertelt ons dat we realistisch gezien voor Q3 het kunnen vergeten. De realiteit? De paar mensen die echt wat weten laten niets los.

Vooralsnog blijft de GTX 1080 Ti nog even king-videokaart, dus kijken we graag nog even bij een variant die we niet eerder hebben getest maar voor onze ‘Let’s Stream’ reeks kunnen gebruiken: de Gigabyte Aorux GeForce GTX 1080 Ti Xtreme edition.

Prijskaartje? Who knows! Momenteel zijn er een paar te koop rond de 1080 euro, wat ongeveer de prijs is van welke GTX 1080 Ti custom kaart dan ook. Dagprijzen zal je echt moeten blijven checken.

Specificaties

De GTX 1080 Ti chip gaat lang genoeg mee dat we het achtergrond verhaal achterwege laten. De specs van de Gigabyte website:

Core Clock
Boost: 1746 MHz / Base: 1632 MHz in OC mode
Boost: 1721 MHz / Base: 1607 MHz in Gaming mode
(Reference Card Boost: 1582 MHz / Base: 1480 MHz)

Uitpakken

Typisch doosje, met daarin wat papierwerk, een rond glimmend ding, en een verloopje om twee 6-pin PCIe power aansluitingen naar één 8-pin om te zetten. Je zal er maar net één nodig hebben. We krijgen ook een glimmende sticker / casebadge.

De Aorus Xtreme edition van de GTX 1080 Ti is dik. Heel erg dik. 2,5 sloten maar liefst en voorzien van het nodige metaal om het een echt monster te maken, al moet je er niet overdreven in gaan knijpen want onbreekbaar is hij zeker niet. ‘Bescheiden’ komt in elk geval niet in ons op. De kaart wordt gevoed door twee 8-pin aansluitingen. Net als de non-Xtreme versie zien we drie fans die stilstaan wanneer de kaart niet vol wordt belast.

Aan het einde van de kaart valt de interne HDMI connector aan, deze is voor VR doeleinden. Zo heeft de Aorus AC300W behuizing een HDMI poort op de behuizing zitten die je hier dan aan kan koppelen.

Backplate uiteraard van de partij, met een stuk koper dat de temperaturen ten goede zou moeten komen.

Driemaal DP, tweemaal HDMI, en éénmaal DVI achterop, al moet je kiezen tussen de DVI poort en één van de HDMI poorten.

Testopstelling, en test update

GPU’s werden getest in combinatie met een Intel Core i7-6700K en 16GB DDR4, en dat blijven we vooralsnog ook doen. Recente kaarten zijn ook getest op een 8700K voor wanneer we die overstap maken, maar dat is vandaag nog niet aan de orde. Wel wordt het game aanbod aangepast, maar gezien we reeds vijf 1080 Ti’s in die games hebben getest kunnen we die resultaten alsnog aanhouden. Alle benchmarks worden zoals altijd om uitschieters te voorkomen meerdere malen uitgevoerd, waarbij opvallende uitschieters worden gefilterd en het gemiddelde wordt weergegeven.

Naast voorbereiding op een eventuele overstap naar de 8700K is zijn we ook met frametimes aan de slag gegaan op het nieuwe platform. Het is een feit dat consequente framedrops veel relevanter zijn op de praktijkervaring dan een gemiddelde. Het probleem is dat daar de nodige uurtjes in gaan zitten, en dat de onderlinge resultaten tussen twee kaarten met dezelfde chip geen interessante gegevens op lijken te leveren. Tegelijkertijd zien we dat wanneer je bijvoorbeeld twee chips uit dezelfde familie vergelijkt, zeg een GTX 1070 en een GTX 1080, dat de frametime resultaten alsnog geen ander beeld vormen dan de eerdere, veel eenvoudiger te verzamelen gemiddelde resultaten. Ze lijken vooral handig om specifieke issues in specifieke games aan te kaarten. We willen dit nu aangeven om duidelijk te maken dat we niet blind zijn voor het concept, maar dat het nog wel een hindernis is die we voor de review van ‘nog een GTX 1080 Ti’ geen rol willen laten spelen.

We gooien de grafieken ook over een andere boeg dan voorheen. Zes GTX 1080 Ti’s die allemaal consequent binnen een bepaalde marge presteren in tig grafieken zetten, terwijl die consequente onderlinge verschillen (binnen foutmarges) al duidelijk worden uit een duurtest is een weinig zinvolle tijdsbesteding. Niet langer tonen we dus meerdere kaarten met dezelfde chipset naast elkaar waaruit we consequent zien dat het praktisch weinig uit maakt, maar tonen we één enkel resultaat voor elke chipset zodat je een beeld kan vormen welke chipset voor jou interessant is.

Antwoord op de vraag welke variant interessant is, of voor wie de uitvoering die we in een specifieke review onder de loep nemen interessant is, komt dan daarna aan bod.

Verder splitsen we de grafieken nu op per game, in plaats van per resolutie. Gezien we bij lange na nog niet klaar zijn met alle tests die we willen draaien zijn niet alle games met even veel kaarten of settings uitgevoerd.

3D Mark

3D Mark benchmarks zijn toch de onbetwiste vaste hap wat benchmarks betreft. Fire Strike is een oude bekende DX11 benchmark, Extreme en Ultra zijn respectievelijk 1440p en 4K varianten van het 1080p origineel, en Time Spy is de nieuwe DX12 1440p benchmark. Lang verhaal kort: nog altijd de graadmeter wat onderlinge krachtverschillen betreft.

Assassin’s Creed Origins

Assassin’s Creed Origins is door Ubisoft uitgebracht in Oktober 2017 en is de zoveelste game in de Assassin’s Creed series (who is keeping count). Na de nodige stukjes herhaling in eerdere games in de serie is Origins een opvallende positieve uitschieter in ons boekje: uiteraard genoeg bekende elementen, maar het gevechtsysteem is goed onder handen genomen, en de game draait ook uitermate soepel. De game speelt zich af in een grote open spelwereld en kent de nodige snelle scenes en gevechten, een gemiddelde van 55-60 FPS vertaalt zich in een soepele spelervaring, waarbij enkel de meest fps gevoelige gamer in grote gevechten meer zal willen.

Tom Clancy’s Ghost Recon Wildlands

Ook Wildlands (2015) is een grote open wereld game, maar dan met minder klimmen en klauteren, en meer rondrennen met moderne wapens. Of eigenlijk rondsluipen, want hoewel we de nodige drukke gevechten meemaken is het een Tom Clancy game en is de primaire focus eigenlijk om ongemerkt je missies uit te voeren. Als FPS game is een gemiddelde score richting de 60 ook gewoon gewenst, wat in de praktijk ook redelijk stabiel blijft. Wel is het een zware game an sich, zeker vergeleken met de minder-open-world broeder van Ubisoft, de game hieronder.

Tom Clancy’s The Division

Vergeleken met Wildlands is de wereld van the Division (2015) weliswaar wat kleiner, het voornaamste verschil is dat je door een verlaten, door een apocalypse verwoeste stad slentert. Het is een echte looter shooter, waarbij je soms wellicht wat te veel tijd bezig bent met je inventory en je wapens wisselen of verpatsen (iets wat Wildlands een stuk soepeler wist te verwerken), maar onder de streep een heerlijke co-op game die je een keer gespeeld zou moeten hebben. Wederom een shooter, dus een gemiddelde richting de 60 FPS is nog wel gewenst, maar de game draait een stuk soepeler dan de grote-wereld Wildlands.

Total War: Warhammer

Total War in het Warhammer universum, dat kon bijna niet mis, en dat ging ook niet mis. Een genot voor strategy liefhebbers, zowel op meta niveau als zij die graag hands-on gaan met gigantische legers. De sfeer is goed, de uitdaging is goed, zo ook die voor je systeem, al gaat dat met 2017-hardware redelijk eenvoudig. Als strategy game heb je niet direct een hoog gemiddelde framerate nodig, maar gezien de druk op je computer flink toe kan nemen met hele grote battles kan het geen kwaad om je alsnog op de 60 fps te richten als uitgangspunt. Gelukkig lukt dat zelfs met een mid-range kaart tegenwoordig, ook op 1440p. 4K Benchmarks komen er nog aan.

Middle Earth: Shadow of Mordor

Inmiddels de nodige jaartjes oud en zelfs al opgevolgd (vermoedelijk een mooie kandidaat voor een nieuwe benchmark game), maar in onze ogen een klassieker die je ook gespeelt dient te hebben. De Assassin’s Creed stijl game in de wereld van Lord of the Rings combineert strategie met vooral veel vecht scenes, en met de character ontwikkeling, vlotte verhaallijn en goede sfeer bleek het één van de weinige games waar we ons van begin tot eind uitstekend mee konden vermaken. In de framerates is het een redelijk onrustige game; meestal is een 60 fps gemiddelde voldoende om een soepele ervaring te bieden, maar in Shadow of Mordor brengen drukke scenes de soepelheid redelijk omlaag. Gelukkig is de game op de kaarten van vandaag dermate eenvoudig om aan te sturen dat dat eigenlijk geen overweging meer is.

Far Cry Primal

Wederom Ubisoft, en wederom een game met een ruim aantal voorgangers. Geen geweren, zelfs geen mooie Assassin’s Creed style blades, maar gewoon lekker primitief rammen met stenen, speren, fakkels en de nodige collectie aan oer-dieren. Far Cry Primal was niet de lichtste game, inmiddels zijn er wat zwaardere benchmarks bij gekomen, maar een nette gemiddelde score is wel een goede indicatie van een vlotte ervaring; 60 is een prima veilig uitgangspunt.

GTA V

Eén van de meest indrukwekkende games van onze generatie, en tevens één van de meest waardeloze benchmarks. Zowel wat consistentie betreft als vanuit een praktisch perspectief van de reviewer. Desondanks mag hij niet ontbreken, en ongeacht je game-genre voorkeuren is dit een game die je eigenlijk gespeeld hoort te hebben. Framerates zijn, wel, consistent genoeg dat we wederom op de 60 fps zullen richten, maar de game kent de nodige uitdagingen op specifieke momenten en profiteert onder de streep meer van een stevige CPU met een beetje degelijke GPU dan andersom.

Hitman (2016)

Wederom een game waarbij ook de developers de tel kwijt zijn geraakt en er simpelweg maar een jaartal achter hebben gezet. Inhoudelijk kan ik er weinig over kwijt, ik ben er nog niet aan toe gekomen, maar de game was wel één van de eerdere met een DX12 benchmark en zodoende vinden wij hem dan ook interessant om te overwegen specifiek met DX12 in het achterhoofd. Ook hier telt: 4K testing staat nog op de planning.

Overige benchmarks

Hitman Absolution en Thief zullen vermoedelijk niet veel langer meer terugkomen in de lijst, de leeftijd toont, en de meerwaarde van de resultaten ontbreekt. Echter hebben we die resultaten, dus worden ze as-is aangeboden. Ashes of the Singularity is wel relevant, echter vereist die game het nodige hertesten alvorens we hem een eigen hoofdstuk geven. Twee grafieken geven echter een indicatie van wat je daar mag verwachten, tbc!

Energieverbruik

Ook het verbruik van een GPU is een belangrijk punt. Ik heb het verbruik gemeten bij het stopcontact, oftewel het verbruik van het gehele bovenstaande testsysteem, met een Voltcraft 4500PRO. Daarnaast wordt gebruik gemaakt van een basic USB toetsenbord en een USB muis. Die verbruiken uiteraard ook een klein beetje, en op deze manier hoop ik het verbruik van een gangbaar systeem (excl monitor) te tonen. Hoewel deze meting niet exact bepaald wat de kaart verbruikt, krijgen wij zo wel een inzicht in het daadwerkelijke verbruik van een systeem, een redelijke vergelijking van het verbruik van de verschillende kaarten, en een indicatie van welk vermogen voeding geschikt zou zijn voor dit product.

Het verbruik op drie momenten is opgenomen in deze grafiek:
– Het gemiddelde verbruik van de computer gedurende 10 minuten in idle (Dus niet de slaapstand).
– Het gemiddelde verbruik gedurende enkele specifieke game benchmarks.
– Het piek-verbruik gedurende de hele benchmark sessie. Let op: dit zegt feitelijk niets over de GPU, want een piek bereik je alleen door CPU en GPU load. Het is echter relevant om met enige overtuiging te kunnen stellen hoeveel vermogen je eventuele voeding nodig heeft.

Om de grafiek overzichtelijk te houden focussen we ook daar eerst op de chipset zelf. De GTX 1080 Ti is voor zijn familie wel een forse verbruiker onder load, maar het is ook de kampioen prestaties in de grafiek. Inmiddels staat Vega 64 ernaast en weten we dus ook dat de performance-per-Watt van de GTX 1080 Ti alsnog niet door AMD ter discussie wordt gesteld.

Veel ontlopen de GTX 1080 Ti’s elkaar niet. De Xtreme verbruikt een tikkeltje meer dan onze non-Xtreme en de MSI Trio in idle, maar is weer iets zuiniger dan de laatste onder load (iets wat we bijna weer teniet doen als we de powerlimit wat verhogen om dezelfde snelheid neer te zetten). De realiteit is dat we daar niet heel hard over kunnen oordelen. Naast het feit dat de onderlinge verschillen die we zien praktisch al niet spannend zijn is het ook zo dat de ene chip de andere niet is. Zonder dat we meerdere samples van dezelfde fabrikant zouden hebben kunnen we gewoon niets anders dan stellen dat dergelijke verschillen binnen productiemarges kunnen vallen. We testen vooral om uitwassen tegen te gaan, maar daar is geen sprake van.

Ga je voor de i7 plus GTX 1080 Ti route en beide overclocken, dan kan je wel een stuk hoger uitkomen dan we hier zien. Een 550 Watt voeding is geen slecht uitgangspunt, maar ietsjes meer capaciteit mag best als je gaat overclocken. Een chique 650 Watt variant kost normaliter niet gek veel meer, en we hebben het momenteel toch over 1000 euro videokaarten.

Bespreking resultaten en positionering van de GPU.

Om andere resoluties te overwegen op basis van bovenstaande resultaten eerst de grafiek met het aantal pixels per resolutie:

Let op: je kan geen 1:1 lijn trekken tussen FPS en aantal pixels, maar een redelijke (zij het grove) indicatie is het wel.

Dat de GTX 1080 Ti een beest is wisten we inmiddels en komt niet meer als verrassing. Het gat met de GTX 1080 is groot, het gat met alles eronder is gigantisch, en als je gewoon het dikste wil dan weet je al waar je uit komt. Dat rest nog wel de vraag wanneer het zinvol is. Discussies over 1080p 240Hz schermen terzijde, sowieso heb je geen 240Hz nodig om te profiteren van een sneller scherm en laten we vooral niet beginnen over de afmetingen van die doelgroep, denk ik niet dat de combinatie met welk 1080p scherm dan ook voor de hand ligt tenzij je van plan bent up te graden.

Het is 2560x1440p waarbij de GTX 1080 Ti zijn meerwaarde begint te tonen en interessant wordt voor mensen die het geld ervoor kunnen missen. Op die resolutie kom je echter ook prima uit de voeten met een GTX 1080 of GTX 1070, met af en toe een klein stapje terug in de zwaarste games. Vanaf dat punt, denk aan 3440x1440p gaming en uiteraard 4K gaming, dan zien we niet alleen dat de extra prestaties goed van pas komen, feitelijk elke upgrade tot nu toe kwam daar wel van pas, maar zien we voor het eerst structureel soepele framerates in games op de hoogste instellingen. Hier en daar is een zware detail instelling met wat te pittig, en een overclocked model zoals deze of de Gaming X is dan toch net even lekkerder, maar in zijn algemeenheid is het gewoon uitstekend 4K gamen met een GTX 1080 Ti.

In hoeverre 4K gaming interessanter is dan een snel 3440x1440p of 2560x1440p scherm mag je zelf bepalen, ik denk zelf van niet tenzij je een 4K scherm primair voor andere doeleinden hebt, 4K is zoals je ziet een flinke belasting in vereiste rekenkracht, en ook ontbreken daar de echt snelle schermen die wel te vinden zijn met 2560x1440p/3440x1440p, ook voor die laatste opties rest geen twijfel over wat gewoon de ultieme kaart is van dit moment.

Geluidsproductie en duurtest

Onze Gigabyte Aorus Xtreme klokt af en toe rond de 1980 MHz, maar stabiliseerd op 1949 MHz in de duurtest. Dat is een mooie steive overclock boven wat factory standaard is, en sneller dan de niet-Xtreme, en op een haar na onze snelste Ti; de Lightning Z zat op 1974, de Gaming X Trio zat op 1960, en de Gaming X op 1925. Hij is ook erg stil onder volle belasting, 39,6 dBA op 50cm met een stabiele temperatuur van 70 C is voor een GTX 1080 Ti echt een hele mooie score. Onderlinge verschillen tussen dergelijke ‘goede’ boosts zijn nagenoeg niet in grafieken terug te zien, laat staan te ervaren.

Omdat we deze kaart in onze ‘Let’s Stream’ build gebruikte in een NZXT H700i hebben we ook die duur resultaten gekeken. De kloksnelheid blijft gelijk, geen throttling dus, en we zien daar een 75 C stabiele temp; een keurig resultaat voor feitelijke de snelste (consumer) single GPU op de markt.

Showcase

Voor we afsluiten nog wat plaatjes van die build met o.a. : NZXT H700i / Intel Core i7-8700K / 32GB GeIL Super Luce / Z370 Aorus Gaming 7 / NZXT Kraken + Aer / Samsung SSD’s up-the-wazzoo.

Conclusie

Wat er de komende maanden gaat gebeuren weten we niet. Uitgaande van wat de meeste mensen ons vertellen verwachten we niet dat het op zeer korte termijn beter gaat worden voor GPU-kopers. Voorlopig lijkt de GTX 1080 Ti dan ook nog gewoon de baas, en als je echt op zoek bent naar een nieuwe dikke GPU en niet kan wachten (kan je wel wachten, tja de markt spreekt voor zich) dan zal je vermoedelijk elke redelijk geprijsde GTX 1080 Ti aangrijpen.

Wanneer we dan zien dat de meeste luxere uitvoeringen van de GTX 1080 Ti minimaal ‘concurrerend’ zijn dan voelt het ook als een nutteloze discussie om in te gaan op een paar graden hier of wat Megahertzen of decibellen daar. Kaarten zoals de Aorus Xtreme, non-Xtreme, maar ook concurrenten zoals de MSI Gaming X / Trio of Asus ROG Strix zijn feitelijk gewoon concurrerend en als je er blindelings één van de plank zou trekken ontloopt je uiteindelijke ervaring elkaar echt niet spectaculair veel. Sorry: Niet. Dat maakt de beste GTX 1080 Ti op dit moment toch echt dat model die je weet te bemachtigen.

Wat dit model specifiek betreft hoef je je in elk geval geen zorgen te maken dat de koeler niet voldoet, want hij is onhoorbaar in idle, zeer stil onder load, en blijft netjes binnen bescheiden temps voor een custom kaart. Kijken we naar de situatie een paar maanden terug zouden we moeten stellen dat MSI weliswaar nog net de efficientie kroon in handen heeft; in onze vergelijking bleef die iets koeler bij praktisch gelijke geluidsproductie (met wederom kanttekening dat voor beide kaarten n=1), maar met de even waardevolle kanttekening dat de Aorus Xtreme vaak net wat goedkoper was en dat je die paar tientjes mogelijk meer zou ‘ervaren’ dan die kleine verschillen in koeling-efficiëntie. Significant sneller dan stock kaarten of instap kaarten zijn ze sowieso.

Er was echter een sterke reden waarom we met regelmaat dit model aan anderen hebben aanbevolen. Dat was niet vaak de interne HDMI poort voor een kleine groep VR eigenaren met HDMI connectoren op hun kast, die feature is leuk maar voor het gros van de markt irrelevant, maar als één van de weinigen biedt Gigabyte iets wat een wezenlijk verschil maakt: één jaar extra garantie op dit model (oftewel 4 jaar in plaats van de meer gangbare 3). Waar we moeten vaststellen dat de eventuele inhoudelijke verschillen niet of nauwelijks significant zijn, genoeg dat je je praktisch al door de uitstraling alleen kan laten leiden, is die langere garantie een echte, significante meerwaarde en zoiets grijpbaars als extra dienen we echt lof voor uit te spreken. Gecombineerd met zowel de absolute- als relatieve prestaties reden voor onze hoogste onderscheiding in elk geval. Of je de Aorus Xtreme ook mooi vind is natuurlijk een ander ding, maar objectief kunnen we hem in elk geval wel ‘heel dik’ noemen. Hooguit zouden we zeggen dat we voor ultieme looks-compatibiliteit liever geen oranje deeltjes zien, maar we kunnen Gigabyte in elk geval niet betichten van het maken van eenheidsworst waar de markt een beetje heen lijkt te gaan.

Enkele hogere res fotos voor de liefhebber, klikken voor de volledige versie: