LG 32UD59 review

De LG 32UD59 is een 32” 4K monitor met een VA paneel. Dat schreeuwt productiviteit zou je zeggen, maar op basis van de productpagina wordt nog niet direct duidelijk wat de positie van dit scherm is. Zo zien we enerzijds een groot kleurbereik, 95% DCI-P3 is stevig, maar zien we ook focus op gamer features zoals Freesync en Black Stabilizer (een contrast boost modus voor gamers).

Onze eigen LG 34UM88 Ultrawide maakte enkele weken plaats voor dit model welke voor zo’n 500 euro over de toonbank gaat, wat deze 4K 16:9 monitor net wat goedkoper maakt dan die Ultrawide.

Specificaties

Zoals we van een VA paneel verwachten zien we een flinke contrastratio, goede kijkhoeken, een iets minder flinke response time, en hoewel we net al wat gamer-features noemde zien we dat het toch echt een 60 Hz scherm betreft.

De combinatie 32” en 4K heeft een PPI van zo’n 138 als gevolg, wat inhoudt dat dit scherm normaliter zonder OS schaling gebruikt kan worden terwijl het toch heel scherp is. Combineerd dat met de 60Hz rating en we neigen toch te zeggen dat dit stiekem een beetje als een alternatief voor onze Ultrawide lijkt: primair productiviteit.

Uitpakken

De bruine doos schreeuwt overigens ook niet echt ‘gamer’, maar it’s a box so who cares. Zolang hij maar stevig is, en dat lijkt ok. Intern, naast wat papierwerk die vast niemand lees, zien we een extern power brick, een DisplayPort kabel, en een HDMI kabel.

De voet van dit model hebben we vaker van LG gezien en komt toevallig ook overéén met enkele Ultrawide en andere grotere schermen. Stalen basis voorzien van een fijne zwarte geborstelde afwerking bovenop, met een enkele paal aan de achterkant. Een redelijk stevige constructie die desondanks profiteert van een stevig bureau: tik je er tegen aan dan zit er nog wel wat beweging in.

Gezien we er straks met de camera niet meer onder komen: onderop zien we speakers zitten, en een joystickje om eht OSD te bedienen.

We beginnen achterop: no-nonsense, neutraal, strak vormgegeven. Keurig wat ons betreft. Aansluitingen steken er recht uit, wat enerzijds makkelijker aansluiten is dan onderop maar ook even een minuutje meer vergt om kabels weg te werken, iets wat je door het meegeleverde clipje kan doen. Eén DP en twee HDMI’s vinden we een prima collectie, het laat in elk geval ruimte genoeg voor iets als een console (of twee) naast je PC.

Ook voorop noemen we de 32UD59 no-nonsense. Het is een strak zwart monster zonder significante poespas, maar zoomen we wat in bijvoorbeeld op de details van de voet toont hij toch een heel chic karakter. De bezels zijn niet uitzonderlijk dun, maar op een 32” scherm vallen ze ook niet extreem op. We zouden zeggen dat dit prima past in een nette thuisomgeving en op kantoor. De game-focus van sommige features zien we er echter nog niet aan af.

De verstelbaarheid van dit scherm is meer dan prima. Hij kan praktisch tegen de voet aan, kan ook hoog genoeg zelfs voor lange gebruikers (vergis je niet, het is een 32” scherm die van zichzelf al aan de hoge kant is), en hij is nog een beetje naar voren en achteren te kantelen. Geheel draaien is niet mogelijk, daarvoor komt de voet niet hoog genoeg. Een gemis noemen we dat echter niet.

Backlight bleed en kijkhoeken

In het eerste gebruik merkten we er weinig van, maar in het donker zien we wel iets van een backlight bleed (scherm op 100% helderheid). Iets, en dus kan het iets beter, maar niet het niveau waar we wakker van liggen.

Kijkhoeken zijn redelijk typisch VA. Netjes, en bij wat sterkere hoeken zien we het beeld ietsjes fletser worden, maar bij beperkte verschuivingen achter je scherm weinig spectaculairs en de helderheid blijft ook ok. Bij menig IPS paneel blijven de kleuren iets aantrekkelijker maar neemt de helderheid wat af, wat een beetje lood om oud ijzer is. Subjectief zouden we ook hier niet over vallen, al zouden we het ook niet het ultieme ‘met je hele Photoshop team achter je scherm koekeloeren’ scherm noemen. Laten we het op ‘prima’ houden. Mocht het niet duidelijk zijn: de LG 32UD59 is voorzien van een stevig matte coating.

Prestaties

We meten een maximale helderheid van 275 cd/m2, iets minder dan de geclaimde 300 cd/m2 en niet bijster hoog. Het is echter meer dan genoeg voor praktisch elke omgeving met uitzondering van zij die echt naast een volledig glazen raam in de zon zouden zitten. Het scherm is redelijk maar ook niet extreem dimbaar naar een minimale wit helderheid van 75 cd/m2; ook in het pikdonker hoor je mij daar niet over klagen. Contrast blijft over die hele helderheid reeks boven de 2800:1, wat te verwachten was voor een VA paneel maar desondanks toch positief afzet tegen wat we bij TN en IPS panelen zien.

Gamma zit standaard op 2,18 wat keurig is (2,20 als doelstelling), whitepoint is met ca 7000K ietwat kouder dan de 6500K daglicht waarde maar dat is ook gewoon een prima resultaat, zeker subjectief valt zoiets niet op.

Grijswaardes zijn uitstekend, zowel in de standaard modus als de photo modus (een specifieke sRGB modus ontbreekt, dus hebben we naast de standaard ‘custom’ setting ook de photo modus bekeken). Gemiddelde kleurafwijking is met 2,64 ergens tussen ‘ok’ en ‘prima’, minder dan 3 is alleszins ok, maar over de hele range zien we (wat we overigens vaker zien) dan de meeste kleuren toch net wat te verzadigd zijn. De photo modus beperkt dat ietwat, de gemiddelde kleurafwijking komt daar op 2,4 Delta E, maar ook in die modus zien we de uitersten van het kleurenspectrum (puur rood, groen en blauw) wat boven de gewenste 3 punten afwijking zitten.

Kleurweergave in de photo modus:

Voor de goede orde, zoals je in het plaatje met de rondjes (doel) en bolletjes (gemeten) ziet is het een redelijk strak verdeeld spectrum, oftewel een redelijk gebalanceerde marginale oververzadiging. Dat is subjectief wellicht zelfs aangenamer, maar we moeten opmerken dat voor zeer kleurkritisch werk (print) dit scherm zonder calibratie net niet nauwkeurig genoeg is. (Praktisch echter, care?)

Gezien het kleurbereik een focus feature was wilden we dat even bevestigen. 95,6% DCI-P3 bereik, net meer dan geclaimd, netjes dus. En ja, dat is echt een fors kleurenbereik dat dit paneel neer weet te zetten, dat zien we niet snel in typische IPS panelen in deze klasse.

Uniformiteit is ok, maar zeker niet denderend. 83% van de helderheid van het centrum in de hoeken aan de linkerkant van het scherm kan toch wat beter. Subjectief is het gezien de afstand weliswaar niet waar te nemen, maar het zet wederom een vraagtekentje voor gebruikers die zeer kritisch grafisch werk verrichten. Of eigenlijk: daarvoor toont dit scherm zich toch net niet voldoende.

Al met al noemen we dit desondanks een nette prestatie met het oog op andere werkzaamheden dan kritische grafische zaken.

OSD

Wellicht dat het helpt dat ik op één van mijn vaste setups een LG scherm heb staan en dus wel gewend ben aan hun OSD, maar ook toen ik dat scherm net had was er van wennen weinig sprake. Het joystickje onderop spreekt grotendeels voor zich en biedt binnen de eerste bewegingen wat handige presets aan onderin het scherm, bijvoorbeeld schakelen tussen je twee favoriete modi (game- en werk bijvoorbeeld), of geeft je Freesync direct binnen handbereik.

Het uitgebreidere menu klapt open aan de rechterzijde, en daar vinden we de typische beeldinstellingen, input aanpassingen en algemene scherminstellingen. Geen grote verrassingen daar. Ik zou kunnen klagen dat ik de afstandsbediening van de 43UD79 mis, maar een realistische verwachting was dat natuurlijk niet. 😉

Niet echt OSD, maar wel handig: de meegeleverde screen split software helpt je je scherm in meerdere zones te splitsen waar je applicaties tegen kan plakken / snappen. Op een Ultrawide onmisbaar, maar hier even goed een fijne extra optie.

Geluid

Over de LG 43UD79 gesproken: Dat was een uitzondering op gebied van geluid betreft, en een voorbeeld dat monitoren wel degelijk goed geluid kunnen geven. Het blijft echter bij een uitzondering, want spectaculair zijn de speakers van de 32UD59 ook niet. Voldoende voor wat praktische of functionele zaken tijdens je werk, denk aan het kunnen luisteren naar een nieuwsfragment, maar voor je achtergrondmuziek koop je beter een losse speaker, en voor gamen koop je beter gewoon nog een headset.

Gamen

De combinatie van de afmetingen, resolutie, en nette objectieve meetresultaten onderstreept ons gevoel wat productiviteitsscherm betreft. Maar hoe zit het dan met het gamen op dit beestje waar LG ook wat focus features voor heeft. Tja: het gaat, maar daar koop je dit scherm echt niet voor. Freesync met een bereik tussen de 40 en 60 Hz is een mooie toevoeging voor eigenaren van AMD grafische kaarten, dat is zeker. Ook de contrast verhogende feature en de ‘game mode’ hebben wel degelijk hun effect op de game prestatie, maar het blijft een 60 Hz VA paneel en het kan niet op tegen de ervaring die we van echte game schermen verwachten, of in mijn optiek de IPS tegenhangers van dit scherm (zoals de Ultrawides).

Mensen zijn gevoelig voor verschillende aspecten. De één kan niet tegen tearing, de ander slechter tegen ghosting (ik val in deze categorie), en anderen zijn gevoelig voor alle denkbare afwijkingen inclusief theoretische. In dit geval weet geen van de ‘gaming’ opties het beetje inherente ghosting van dit paneel volledig tegen te gaan. Snelle games als CS:GO komen daardoor niet volledig tot hun recht. Voor een incidenteel spelletje? Of minder incidenteel maar speel je vooral andere games dan FPS games? Dramatisch is het ook zeker niet, dan kom je er prima mee weg, maar gaming dient een secundair gebruiksdoel te zijn, niet het primaire.

Het mag duidelijk zijn dat wij de LG 32UD59 in de eerste plaats een productiviteitsscherm noemen, en dat de game features waar LG aandacht voor heeft toch echt een kleinere rol dienen te spelen in je dagelijks gebruik. Freesync en wat game-boosters zijn absoluut welkom, maar veranderen dit paneel nog niet in een echte game unit. Op zich ook geen schande, want de ultieme 499 euro kostende alles-perfect-kunner bestaat volgens ons ook niet. Niets mis met het concept van een solide productiviteitsscherm waar je ook nog wat potjes op kan gamen, zeker als je niet te fanatiek in de FPS games zit.

Vanuit dat productiviteitsoogpunt zijn we zeer te spreken over de combinatie 32” en 4K resolutie, en zeker op dit prijspunt. In de 27” en 28” schermen vinden we 4K eigenlijk net wat te scherp wat je merkt met slecht schalende software, en dat je met schalen wat netto werkruimte inlevert. 1440p is daar een mooie balans zonder software te hoeven schalen, netto verlies je dan eigenlijk niets, maar vanaf ca 32” komt deze 4K resolutie wel goed tot zijn recht. Je hebt dan een haarscherp beeld, en tenzij je hele gevoelige ogen hebt zien we dan ook geen reden tot schalen. En niet schalen betekent een flinke boost wat betreft netto werkruimte, we praten dan opeens over concurrenten voor Ultrawides, zelfs de 38” 38UC99 bijvoorbeeld. Het feit dat dit scherm iets goedkoper is dan onze eigen 3440x1440p 34” Ultrawide, maar wel een stuk meer pixels heeft geeft het een mooie voorsprong wat die netto werkruimte betreft, en dat aspect koning als het op productiviteit aan komt. Het kan wat wisselen per gebruiksdoel, maar in de regel is dit winst. Ook het feit dat je die ruimte in de traditionele 16:9 verhouding krijgt voelt, zelfs voor een aan ultrawide gewende gebruiker, ergens als vertrouwd aan.

De meeste zaken zijn verder ook gewoon netjes in orde. Het scherm is redelijk solide zoals een beetje te verwachten was voor middenklasse LG, het oogt netjes en bescheiden, heeft een goede grijsweergave en een aardige kleurweergave. Voor pro grafisch werk schiet de uniformiteit en de standaard kleurweergave standaard wat tekort, de kleuren zijn net wat te verzadigd voor degelijk pro werk, maar het kleurbereik is dik uitstekend dus zou je zelf calibreren valt daar ook genoeg uit te halen. Kijken we echter naar tal van andere, niet grafische taken dan is het allemaal netjes in orde, ook zaken als kleur komen dan subjectief gewoon netjes voor de dag. Van een wat luxer scherm verwachten we natuurlijk wat fysieke verstelbaarheid, en ook dat is netjes, net zoals de aanwezigheid van 2x HDMI naast een DisplayPort.

Heel sec bekeken zet LG met de 32UD59 dus vooral een scherpe concurrent neer voor hun populaire ultrawide displays. Iets goedkoper, meer netto werkruimte, fysiek grofweg gelijkwaardig, en dat terwijl de typische 16:9 verhouding voor de minder getrainde geek wellicht net wat makkelijker aan te wennen is. Argumenten waar je lastig tegenin kan gaan. Objectief is een dergelijk VA paneel ook gewoon concurrerend met de (veelal) IPS units in die ultrawides, al wil ik de toevoeging maken dat er op gebied van schermen ook veel ruimte is voor subjectiviteit en smaak. Met een grafiekje onderbouwen zit er niet in, maar mijn inherente persoonlijke voorkeur voor IPS boven VA staat vooralsnog redelijk solide. Het valt niet te ontkennen dat de technieken zelfs wanneer menig meetwaarde gelijkwaardig is fundamenteel anders oogt. Gevoel dien je dan ook niet te onderschatten vergeleken met de objectieve voordeeltjes zoals die netto werkruimte.

Aan de andere kant: 32” 4K -en- IPS, dan praten we over iets als een BenQ PD3200U, en dat is een scherm dat zo’n 60% duurder is dan deze LG (Wel AdobeRGB, maar een 1:1 IPS concurrent zie ik simpelweg niet. Of je moet wachten op de LG 32UK950 die er een keer aan zal zitten te komen maar vermoedelijk ook niet goedkoper zal zijn dan dat. Uiteraard kijken we ook even met een scheef oog naar het feit dat er ook een paar goedkopere 32″ 4K VA opties op de markt zijn, maar zonder die aan de tand te kunnen voelen kunnen we daar toch weinig concreets over kwijt.

Wanneer we de objectieve resultaten bekijken, de subjectieve ervaring wegen, en dan het prijspunt van de LG 32UD59 zien: flink goedkoper dan extra grote IPS 32” 4K schermen en iets goedkoper dan de IPS 1440p Ultrawides die iets minder netto werkruimte bieden, dan kunnen we niet anders dan concluderen dat de LG 32UD59 een betaalbare manier is om heel erg veel (degelijke) netto werkruimte in huis te halen.

Enkele hogere res fotos voor de liefhebber, klikken voor de volledige versie: