Star Wars Jedi: Fallen Order review


Over enkele weken komt het negende en laatste deel van Star Wars uit, de Mandalorian is in volle gang op Disney Plus, en dus zitten de Star Wars emoties al weer redelijk hoog hier in huis. Hoewel zelf zeg nergens echt ‘fan’ van te zijn hebben ze met het Star Wars universum toch wel écht wat bijzonders neergezet. Je hoeft mij maar een 800 euro kostende Millenium Falcon Lego doos voor te houden en het begint toch te kriebelen en het is misschien maar beter dat ik zelf geen ruimte heb voor de Lego Super Star Destroyer anders had die boven de eettafel gehangen. Wat je ook van Star Wars vindt, de wereld van de Jedi en Light Sabres heeft gewoon een unieke aantrekkingskracht.

Zonder je verder te overladen met een doos nostalgie: kom met ‘iets’ Star Wars aanzetten en je hebt natuurlijk een streepje voor op een vergelijkbaar product zonder deze speciale saus. En laat ik meteen stellen dat als jij de Star Wars Jedi: Fallen Order game overweegt te halen dat je die Star Wars tingle maar beter wel kan hebben. Net als de films, de Phantom Menace doe je volgens mij ook niemand een echt plezier mee, hebben Star Wars games de laatste jaren ook een redelijk gemengde reputatie gehad. Soms top, soms so-so, en soms ronduit slecht. En dan niet Star-Wars-beetje-fout wat erbij hoort, maar gewoon fakkel-het-af-slecht.

Het kon dus alle kanten op gaan met de nieuwste game: Star Wars Jedi: Fallen Order. Een game die je met een paar hele simpele (en cliché) claims probeert te overtuigen: Become a Jedi, Feel the Force.. something something Lightsabers. In de komende hoofdstukken proberen we erachter te komen of je deze game nu wel of niet moet halen, en dat gaan we niet met fluwelen handschoenen doen want juist over de dingen waar je het meest om geeft dien je kritisch te zijn. En nee, we laten echte spoilers achterwege.


Het Verhaal – Cliché-o-rama


Een goede Star Wars titel heeft een goed (zij het redelijk voorspelbaar) verhaal, een paar duidelijk iconische en vooral relatable characters, een ultieme strijd tussen goed en kwaad, wat lightsaber en force actie, en het vermogen om je bij vlagen kippenvel te bezorgen. Vallende-Jedi doet op het lightsaber deel geen van die dingen. Je begint het verhaal als Cal.. Kes.. nogwat.. (Kestis geloof ik? zoiets, het zegt genoeg dat ik zijn naam nu al weer ben vergeten), een niet-aanpasbare, beetje suffe, weinig charmante mafketel die met zijn charisma nog geen euro korting op een Turkse Bazaar zou kunnen bedingen. Onze Cal is een ondergedoken jonge Jedi die gaandeweg een echte Jedi Knight zal worden in zijn zoektocht naar een lijst met force-sensitive kids waarvan je niet wil dat ze in handen vallen van the Republic. Maar waar het lastig is om niet een beetje verliefd te zijn op Rey na het zien van de laatste films is het nagenoeg onmogelijk om gedurende of aan het eind van deze game ook maar iets te geven om onze held.


Wel positief dat EA ook roodharigen een protagonist gunnen. Je moet vandaag de dag natuurlijk wel zorgen dat je op niemand z’n teentjes staat.

Aan de acteur en de motion capture ligt het overigens niet, en onze beste man ziet er gewoon best goed ontwikkeld uit (grafisch, niet mentaal), maar waar een typische Jedi een interne strijd heeft tussen goed en kwaad, of gewoon heel duidelijk over-the-top-goed is, lijkt het onze Cal allemaal weinig te boeien wat we gaandeweg in deze doen. Voor het grootste deel ram je door de game heen met je saber als Rambo maar dan zonder daadwerkelijk karakter, niet als een icoon in de serie Vader, Luke, Obi-Wan, etcetera.

Bij de even vergetelijke secundaire personages die jouw gaandeweg helpen gaat de kwaliteit ook niet vooruit, zo hebben we Cere (wiens naam ik enkel wist te onthouden omdat hij in de screenshot-ondertitels stond) en onze ietwat cynische maar wel vermakelijke piloot van een ras dat we nog nooit eerder hebben gezien. Maar deze twee key companions komen gedurende de hele game ook niet lekker uit de verf. Ze hebben niet genoeg diepgang om je er echt om te laten geven, maar lummelen lang genoeg om je af en toe te vervelen.


De grote held die heel veel goed wist te maken was BD-1, de onmisbare robot-companion in een Star Wars titel. Zegt geen woord, maar BD-1 weet zonder woorden toch heel overtuigend wél een karakter over te brengen en je uiteindelijk om hem te laten geven. En belangrijker: je oprecht blij zijn als hij gaandeweg wat nieuwe abilities leert waarmee je verder komt. Die ervaring is typerend voor deze game: sommige dingen matig, maar uiteindelijk wordt de boel gered door wat positieve uitzonderingen.


Lekkere, maar herkenbare gameplay


Nou ja, uitzonderingen. Eigenlijk wordt de game vooral gemaakt door de lekkere gameplay en het lightsaber vechten. Hoewel de game een handje vol (vrij eenvoudige) puzzels bevat ben je het gros van het spel met je lightsaber aan het zwaaien of je force powers aan het uitoefenen op hordes tegenstanders. Storm Troopers, Monsters, Robot, van alles en nogwat in tal van praktische locaties. Je begint met wat basics zoals attack, parry, dodge, en gaandeweg verander je in een ware Jedi Knight met een uitgebreid assortiment tricks.


Jedi Knight of niet, zelfs normale tegenstanders dien je niet te onderschatten in deze toch best pittige game. Dodge en vooral Parry timing is heel belangrijk, en de game vergt absoluut je aandacht tijdens te gevechten zodat je niet op een onbewaakt moment slachtoffer wordt van zelfs de meest eenvoudige tegenstanders. De game bevat tientallen verschillende tegenstanders die je echt even moet leren, en zelfs op de ‘normale’ moeilijkheidsgraad is de kans groot dat je een paar keer dood gaat. Zeker de eerste aanvaringen met de Purge Troopers met verschillende wapens zijn best even slikken. Sure, gaandeweg leer je er goed mee om gaan, maar ook later in de game is het best mogelijk om in de problemen te komen door net een iets te grote groep ogenschijnlijk ‘normale’ tegenstanders. De positieve keerzijde van het pittige is dat het winnen van gevechten ook echt als een kleine victorie voelt, aan voldoening echt geen gebrek in deze game.


En ja, veelgehoorde kritiek is dat Star Wars Jedi Fallen Order’s gameplay eigenlijk helemaal niet origineel is, en zeker Dark Souls spelers bekend aan zal voelen (zij het niet zo bruut onvergeeflijk). Terechte opmerkingen, maar ik kan er kort over zijn: ja ik waardeer originaliteit, maar ik wil vooral gewoon lekker gamen, en Star Wars doet dat goed.

Heel, heel erg goed zelfs op zijn absolute hoogtepunten: de bossfights. In typische Star Wars fashion voel je ze vaak ver van tevoren aankomen, maar als het moment dan aanbreekt is het ook echt serieus genieten, kippenvel, mega glimlach, vul maar in. Ik durf zelfs te stellen dat deze game, AH plofkip van een main character terzijde, een paar bossfights heeft die ik over een paar jaar nog zal onthouden. Deels door de uitdaging die ze bieden, deels door wel.. lightsabers natuurlijk. Op die momenten voelt de game zo verdomd goed, kloppen de controls helemaal, en maakt de game alle onzinnige elementen he-le-maal goed. Vooral de ninth sister…. damn!


Heel veel onzin


Ja, de game zit vol met onzinnige elementen, en dan speel ik nog op de PC waar in elk geval geen sprake is van gameplay verpestende bugs zoals we van o.a. de PS4 gamers horen. De game oogt en speelt in elk geval helemaal soepel op de pc, incidenteel framedropje terzijde.

Maar sommige gameplay elementen zijn mateloos irritant. Zo hadden ze je beter een blinde een papieren kaart kunnen laten voorlezen dan de 3d navigatie die de game momenteel biedt, en de hoeveelheid backtracking door gebieden gaat nergens over. Mission complete? Awesome, loop nu het hele pesteind maar terug. Even een kwartiertje gamen? Grote kans dat je vooral aan het lopen of klauteren bent. Een fast travel systeem had echt een enorm verschil gemaakt.


… succes…

Dat wordt erger gemaakt door het feit dat je soms nog een paar keer terug moet om delen van de kaart te bezoeken nadat je specifieke skills hebt gekregen om dat te doen. Loop je net door Zone A om een missie te doen, loop je terug nadat je klaar bent, loop je er weer doorheen omdat je nu Force Push hebt om een extra stukje te openen, loop je terug, loop je er weer heen nu je met double-jump weer een ander stukje kan zien, etcetera. Fantastisch als je tijd over hebt, prut als je je eigen tijd wat meer waardeerd. Je zou je positief kunnen inzien dat je voor de main campaign veel kan skippen en dat er voor de completionist echt veel te doen is, maar ik vind het matig en onnodig tijd verkwistend design.


Backtracken door een lege wereld die je net hebt gecleared is niet echt leuk toch?

Ook het loot concept is duidelijk een nakomertje. “Laten we nog wat dozen toevoegen met spullen erin!” zal de dev die dozen maakt hebben geroepen, want die staan hier en daar op ogenschijnlijk willekeurige punten in de game. En ook hier gaat op: soms kom je ze tegen maar kan je ze niet openmaken omdat BD-1 niet de juiste skill heeft, argh. En als je hem uiteindelijk open maakt krijg je… cosmetic crap. Je kan je lightsaber customizen maar die is uiteindelijk 5 pixels in je hand, en mijn Cal zag er aan het begin van de game hetzelfde uit als aan het einde; het enige wat ik had unlocked was 27 kleuren voor mn friggin’ poncho. Oh, en je ship en BD-1 hebben meerdere kleurtjes. Nou nou, wat een ervaring. Aan de andere kant ben ik blij dat de game in elk geval geen tijd verdoet met onnodig looten of craften, je bent in ieder geval het grootste deel van de tijd aan het spelen.


Wel fijn dat ik deze boss aan kan met mijn net aangepaste lightsaber skin!

Dit alles dus naast wat ik al in het eerste deel schreef: de characters en het verhalende deel is -zacht uitgedrukt- matig. En ook dat wordt nog erger gemaakt door een halfslachtig conversatiesysteem waar je in de hele game een handje vol keren gebruik van kan maken. Het zijn sporen van een onwikkelprocess waarin deze game naast heerlijke fighting game ook een echt goede RPG had moeten zijn (KOTOR anyone?) maar dat ze ergens halverwege de hoop of interesse maar hebben opgegeven.



Conclusie


En daarmee komen we denk ik bij een redelijke samenvatting van deze game. Star Wars Jedi Fallen Order kent heerlijke gameplay, fantastische bossfights in enkele prachtige omgevingen die de Star Wars snaar echt weet te raken en heeft absoluur flink wat écht epische Star Wars momenten die je nog lang gaan bijblijven. Dat zijn een paar bossfights, maar ook de werelden zelf weten veelvuldig te verrassen. Perfect is de soms falende (Jedi Failing Order?) Jedi echter niet, het is een game die zo veel meer had kunnen zijn dan de lekkere cq prima lightsaber-meets-the-force adventure-fighter die het wel is en zo uiteindelijk op veel fronten ook gewoon tekort komt: wat domme gameplay elementen, suffe hoofdpersonen, matige karakterontwikkeling, en uiteindelijk niet de diepgang of KOTOR-esque RPG-ervaring die er zo duidelijk in had kunnen zitten.

Het is ook een game die echt alleen met wat domme dingen wegkomt puur omdat het een Star Wars game is en dat je met een Lightsaber rondloopt en niet met een generic zwaard. Was het niet voor de Star Wars vibes die Fallen Order je wél weet te geven hadden een paar van de gameplay ergernissen (zoals het backtracken) mij de game al lang laten deinstalleren. De briljante gevechten en hilariteit die van je force powers gebruiken om af en toe maffe dingen te doen moeten veel goedmaken, maar doet dat gelukkig ook.

Aardig wat kritiek dus, maar het feit dat ik hem uit heb en met een glimlach afsluit zegt ook veel; de meeste games kom ik niet eens meer doorheen tegenwoordig. Het is zeker niet de God of War of Witcher 3 Game van het Jaar, maar het is wel een oprecht toffe game, de beste Star Wars game in een hele, hele lange tijd en één die je als ook maar beetje fan van het universum niet wilt missen zolang je af en toe maar een oogje dicht kan knijpen. Maar goed, als je Star Wars kon vergeven voor Jar Jar of de pijnlijke CG van de films rond de eeuwwisseling dan moet dat geen enkel probleem zijn:


p.s. Mocht je je afvragen waar de benchmarks zijn: Zodra EA met Origin stopt met die onzin dat je maar een paar keer je GPU kan wisselen per 24 uur.

Vragen over de producten die we bespreken? Aankoopadvies nodig of gewoon gezellig chatten met ons? Je vindt ons op:
Onze Discord server voor chat en tech talk (gratis en geen installatie noodzakelijk).
Techtesters YouTube
Techtesters op Instagram
Foritain op Twitter (auteur, test-chef)
Nadalina op Twitter (baas, foto-heldin)

Over Stephan
Stephan en Nada kennen elkaar dankzij online gaming en een liefde voor toffe tech. Tegenwoordig houden zij elkaar bezig met maken van reviews van computer hardware. Hun doel: Uitgebreide reviews die je een realistisch beeld geven van wat je van het product mag verwachten.