Wileyfox Swift 2 X review
Reviewen is ons niet vreemd meer, wellicht dat dan zelfs de illusie ontstaat dat we alles wat los en vast zitten als reviewers bekijken, maar hoewel in dat laatste een kern van waarheid zit (plus dat je op een gegeven moment een iets andere kijk op marketing claims krijgt…) is dat eerste zeker geen feit: een telefoonreview, of een mobile device review, waagden vrouwlief en ik ons nog niet eerder aan. Op de vraag of we eens enkele weken met een Wileyfox Swift 2 X, een telefoon met een prijskaartje van slechts 239 euro, wilden leven hadden we als Samsung Galaxy S7 bezitters vooraf wel enige reserveringen, kan een instapper ons verwende geeks wel overtuigen?
Een uitdaging gaan we echter niet graag uit de weg, dus gingen we aan de slag met de Wileyfox Swift 2X, een telefoon van een bedrijf waar ik wel eens van had gehoord, maar daar was het wel mee gezegd. Een weekendje Barcelona stond op de planning, dus we hadden meteen een mooie test case. Omdat het merk niet direct specifieke emoties los bracht even op de site nagezocht waar ze voor staan. Wileyfox zegt het volgende over hunzelf:
We exist because people like you are tired of paying over the odds for mobile phones.(…) and of paying a premium for brands that spend a fortune on flagship stores and ubiquitous marketing campaigns. We exist to offer you extraordinary value for money and choice like you’ve never had before.
Ah, dat klinkt niet verkeerd, blij als ik ben met de S7 deed het toch een beetje pijn om voor twee telefoons dik voorbij de 1000 euro af te tikken. We gaan de Wileyfox gedachte volgen met de Swift 2 X in rose-goude kleurstelling, hij is tevens verkrijgbaar in blauw.
Specificaties komen we zo op, met een nieuwe telefoon op tafel willen we uitpakken. Als voormalig OnePlus One eigenaar voelt de Wileyfox benadering bijzonder bekend: charmante, vlakke verpakking met daarin een nette presentatie van het product en accessoires. Het voelt geenszins als een budget uitvoering in elk geval. De eerste kennismaking met het strakke vosje is ook geen vervelende.
Intern zien we een rode USB Type-C kabel, handig dat je dus niet hoeft te prutsen of de kabel wel de goede kant op zit en tevens iets wat de S7 nog niet kende maar pas bij de S8 veranderd is, en daarnaast wat documentatie en de bekende sim-prikker (let op: niet door je sim kaart prikken, dat vinden ze niet leuk).
So far, so good.
Gaan we fysiek met de telefoon aan de slag dan voelt het ook geenszins als een budget model aan. Met zijn 143mm hoogte en 73mm breedte is het een redelijk bemeten model, maar de grofweg 150 gram voelt nog best licht en als je het niet onder je vingers zou voelen zou je geneigd zijn te twijfelen aan het feit dat deze telefoon een aluminium behuizing heeft. Zowel in de hand en visueel doet hij dus niet onder voor een luxe paard, en kijken we naar enkele details en de afwerking dan valt er ook weinig te klagen.
Opvallend zoals gezegd de keuze voor USB Type-C, daarmee is de Swift 2 X lekker modern. Aan de zijkant zien we de volumeknoppen en powerknop naast elkaar.
Achterop zien we wederom het beeld van een keurige telefoon en zien we de rose gouden kleurstelling terug, de voorkant was tenslotte wit. Bovenin een (niet uitstekende) camera, flitser en een vingerafdrukscanner, dat laatste zit dus ook op budget telefoons tegenwoordig (woo!). Opvallend aan het aluminium is wel dat het verdomd glad aanvoelt, je vingers glijden er eenvoudig over heen, en een hoesje leek vanaf moment één ook geen slecht idee. Nu kwam de telefoon twee dagen voor de trip binnen en was het te laat om nog een hoesje te bestellen; Nederlandse shops lopen er niet mee over, al is de keuze op bijvoorbeeld Aliexpress voldoende. Zelfs met uiterste zorgvuldigheid en met enkel de Swift 2 X in mijn broekzak gedurende het weekend (Dus geen sleutels), kon niet voorkomen worden dat er toch een klein krasje in het aluminium kwam. Mooi is het wel, krasvast is aluminium zelden.
De rose gouden kleur geeft deze Swift 2 X in mijn ogen een wat vrouwelijke uitstraling. Ook valt op dat gekozen is voor twee shades, waarbij de rand boven en onder iets donkerder is.
Ter vergelijking leggen we hem even naast de Samsung Galaxy S7. Op papier is de Wileyfox één tiende inch groter in het scherm, en in de praktijk voelt dat verschil ook grofweg gelijk. Een paar millimeter breder, nipt langer, en beide grofweg even plat. Gebruik van een dergelijke telefoon in één hand zal daarmee desondanks vooral voor mannen met een beetje stevige hand weggelegd zijn.
En wat zit er allemaal in? De features en specs van de Wileyfox website.
Zoals gezegd maakt de Wileyfox Swift 2 X gebruik van een 5.2” scherm, het is een IPS paneel met een full HD resolutie; m.i. is het resulterende 424 pixels per inch gewoon prima vertoeven, en het scherm is daarbij voorzien van Gorilla Glass 3; niet het meest actuele, maar tot zover ik kan beoordelen is het eerder positief opvallend dat we het in een telefoon in deze klasse aantreffen. Opvallend is de 360-400cd/m2 specificatie wat de maximale helderheid betreft, een spec die als ‘ok’ bestempeld zou worden ware het niet dat ik in de praktijk later ruim 636 cd/m2 kon meten; een extreme maximale helderheid.
De Qualcomm MSM8937 is geen hoogvlieger, maar eerder een middenklasser uit een generatie of twee geleden. Deze Octa Core bestaande uit acht A53 cores op 1,4GHz worden ondersteund door 3 GB geheugen en verder treffen we 32 GB opslagruimte aan, al kan dit worden uitgebreid met een Micro SD kaart tot maximaal 64 GB volgens de specs en 128 GB volgens de productpagina, clarificatie is nodig. Hoe dan ook die leuke 200GB+ kaartjes zouden dus niet moeten werken. Het is tevens een dual sim toestel, waarbij je één micro- en één nano Sim kwijt kan, maar het is –of- dual sim, -of- een SD kaart, niet beide tegelijk.
3G / 4G is netjes aanwezig en met ondersteuning voor de grote Nederlandse providers, dus dat oogt goed. Bluetooth 4.1 is van de partij, GPS en Glonass support, NFC zit er zelfs op met Android Pay ondersteuning, we zien een RGB notificatieled, G-sensoren, een proximity sensor voor je oor, een sensor voor het omgevingslicht, en zoals we eerder zagen de vingerafdruklezer. Allemaal toch respectabele zaken waarbij enkel het ontbreken van 5GHz Wi-Fi support wel jammer genoemd mag worden; daarmee kunnen de netwerk prestaties op een modern thuisnetwerk toch flink beter. Als we dan toch aan het klagen zijn: het woordje ‘NO’ achter verwijderbare batterij is dan weer jammer. De batterij zijnde een 3010mAh model, niet opvallend groot of klein, welke met de ondersteunde quick charge 3.0 in elk geval vlot vol zou moeten laden.
Wat camera betreft zien we een Samsung 3P3 16 Mega Pixel f2.2 sensor achterop met dual-LED flash en een optie om full HD te filmen op 30fps. Voorop zit een 8 Mega Pixel Sunny OV8865 camera. Van stabilisatie wordt geen melding gemaakt.
Benchmarks! Want hoe objectiever hoe beter. Als je van SSD’s, grafische kaarten en processoren komt is het concept telefoon benchmarks wel even wennen, ze schommelen namelijk aanzienlijk meer tussen verschillende runs in en zijn in mijn optiek dan ook meer indicatief voor grote krachtverschillen dan dat je waarde moet hechten aan eventuele kleine verschillen.
We hebben gekozen voor een brede selectie benchmarks. Geekbench 4 voor single core en multi core prestatie onderscheid, PC Mark Worx 2.0, ANDe Bench en RL Bench voor algemene en CPU indrukken, PC Mark Storage voor wel, storage prestaties, en vervolgens Performance Test voor een aantal scores van specifieke elementen. Hoewel geen faire vergelijking kan je niet testen wat je niet hebt, en moet de 239 euro kostende Wileyfox Swift 2 X het maar opnemen tegen de flink duurdere Kodak Ektra en Samsung Galaxy S7.
Echt verrassend is het dan ook niet dat hij in de grafieken de les wordt gelezen. Echter lees vooral het praktijk deel even door, want benchmarks zeggen niet zo veel als ik had verwacht.
Met de i1 Display Pro die we voor monitoren gebruiken hebben we ook het scherm van de Swift 2 X onder handen genomen. Zoals eerder vermeld was het vooral opvallend dat de maximale gemeten helderheid, 636 en een beetje cd/m2 of nits, veel hoger was dan gespecificeerd. Ook subjectief valt er aan dat resultaat niet te twijfelen, want er komt echt een enorme bak licht vanaf wat in direct zonlicht een geweldig pluspunt is. Ter vergelijking: de Ektra komt de 450 cd/m2 niet te boven en in de zon is dat duidelijk knijpen met je ogen. Het valt wel op dat zelfs op de laagste helderheid er nog wel redelijk wat licht van het scherm komt, ik heb er zelfs in het pikdonker geen last van, maar als je echt bewust een scherm zoekt dat tot het minimum dimt kijk dan even verder.
Ook op andere fronten doet de Wileyfox het eigenlijk niet verkeerd. De details bekijken we op een vaste helderheid van 250 cd/m2 (wit). De witbalans is met 7098K wat kouder dan de 6500K daglicht lijn, iets wat op wat lagere helderheid richting de 7400K gaat, maar iets kouder is best gebruikelijk en de afwijking valt alleszins mee. Zelfs de gemiddelde kleurafwijking van het sRGB spectrum valt met 2,31 delta E uitstekend te noemen en grijswaardes en balans zijn gerust gezegd uitstekend. De gamma grafiek is ook een kijkje waard, met een redelijk stabiel midden waarbij hij wel flink gaat afwijken bij lichte beelden op volle helderheid, ergens niet heel vreemd, of vervelend dat bij de meest extreme helderheid wordt ingeleverd op een nauwkeurige weergave. Contrast is bij 250 cd/m2 een zeer respectabele 2000:1, wat afneemt richting de 1800:1 bij maximale helderheid; keurig.
De voornaamste echt relevant afwijkende meetwaardes zijn die van geheel rood en enkele nabije tinten; rood wijkt mee dan 6 delta E af en een paar in de omgeving gaan richting de 5 a 6 delta E, maar kijkende naar onze Instagram fototjes bijvoorbeeld dan is het subjectief lastig om te zeggen dat het echt relevant minder oogt dan op een gekalibreerde Eizo FS2735 of LG 34UM88-P. En natuurlijk de vraag of iemand kleur kritisch werk gaat doen op een betaalbare smartphone.
Zeg maar dat het scherm gewoon een goede indruk achter laat in de getallen en in de ervaring. Daarbij ben ik van mening dat 1080p op dit formaat gewoon een uitstekende balans is. Tuurlijk, 1440p is soms leuk, maar brengt kosten mee in euro’s en in batterij uurtjes, en als je dan ziet dat Samsung een update richting gebruikers pusht om de S7 standaard op 1080p te zetten voor betere accuduur zegt dat denk ik al heel wat.
Dit is een leuk hoofdstuk voor de Wileyfox, want oorspronkelijk was gebruik van Cyanogenmod één van de focus punten. Één die ik niet vervelend had gevonden, zeker als voormalig OnePlus One liefhebber, ware het niet dat Cyanogenmod niet langer bestaat. Als fabrikant kan je dan zeggen “het is prima zo, dit is de laatste Android update”, of in geval van Wileyfox kan je gewoon kiezen om gewoon een grotendeels stock Android versie naar je klanten te pushen. Ok, de eerste update van 1,4 GB direct uit de verpakking was even slikken, maar dan heb je wel een relatief schone Android 7.1.1 installatie draaien en ben je dus helemaal actueel wat features –en- veiligheid betreft. Sinds het begin van de ervaring is er op 1 Mei nog een security patch uitgerold, waarmee Wileyfox Google dus op de voet volgt: uit-ste-kend.
Errr. die is na de eerste update dus weg.
Vanuit een review perspectief is het wel een beetje suf, want veel valt er niet te showen in zo’n stock android omgeving.
Benchmarks en andere resultaten zijn uiteindelijk niet zo relevant als de praktijkervaring, en het is opvallend dat de Wileyfox gevoelsmatig toch echt vlotter voelt dan bijvoorbeeld de, op papier toch, flink krachtigere Ektra. Scroll je een beetje door de interface heen, door je foto’s of door willekeurige websites, en je merkt eigenlijk niets van het feit dat hier een eenvoudigere processor in schuilt. Leg je de S7 er naast dan pakt die net ‘the edge’, zeker bij het opstarten van een zwaardere app merk je nog wel wat, maar zonder de directe head-to-head mag je dat best verwaarlozen en voor populaire apps, denk aan Chrome, YouTube e.d. is het verschil niet te ervaren. Wat echter wel merkbaar is is het verschil tussen een model met 5GHz Wireless-ac op een glasvezellijn en een model met slechts wireless-n, het inladen van grote pagina’s gaat in de S7 dan wel degelijk merkbaar sneller, zelfs als het er door heen bladeren niet merkbaar anders voelt.
Ik moet het Wileyfox echt geven, de eerste dagen waarin ik de telefoon gewoon voor wat dagelijkse zaken gebruikte; browsen, mail, fototjes, YouTube filmpje, zelfs het gewoon schieten van wat plaatjes (over de camera zo meer), ik stond geen moment stil bij het feit dat ik van een high-end model naar een semi-instapper ging. De vinger glijdt ook goed over het scherm, het touchscreen en de gevoeligheid en nauwkeurigheid ervan laat ook weinig te wensen over, en ik ging met een gerust hart op pad. In het vliegtuig naar Barcelona werd nog even geïnteresseerd gekeken en gevoeld door mijn tijdelijke ietwat oncomfortabele nabije buren in die veel te krappe stoeltjes, want mooi aluminium en een vosje wat de meesten niet direct wat zegt trekt natuurlijk even wat aandacht.
Nu is gebruik subjectief, en ik weeg een vlot voelende telefoon persoonlijk zwaarder dan de mogelijkheid om de zwaarste games soepel weg te tikken. Juist op dat front doet de Swift 2 X het goed, vooral het gemak en de nauwkeurigheid waarmee de vingerafdrukscanner mij herkent is heerlijk om vervolgens vlot door de meeste taken te blazen; van lag merk ik niks. Over de positie van de scanner kan je discussiëren, soms komt achterop beter uit, soms minder, maar door de bank genomen denk ik dat achterop niet vervelend is. Zware games speel ik niet, maar gelukkig hebben de kinderen een breed scala aan kinder games, enkele 3D inbegrepen, die ook gewoon prima soepel voor de dag kwamen, wellicht marginaal trager in de startup dan de S7, maar vergelijkbaar genoeg dat ik een stopwatch niet noodzakelijke achtte. Uiteraard even de kanttekening dat de eerder gedraaide benchmarks wel degelijk krachtverschillen aangaven, en dat je voor de zwaarste games daar wellicht rekening mee wilt houden. Gezien ik die niet speel: laat mij gerust weten of er leuke games zijn om even te testen hoe de Wileyfox het daarin doet.
Geluidskwaliteit van de speakers zijn nog een vermelding waard. Deze weten YouTube filmpjes en muziek nog redelijk voor de dag te brengen, uiteraard binnen wat mogelijk is voor een telefoon. Spectaculair is dat geluid nooit, maar vervelend is het ook zeker niet.
Met een vergelijkbaar accu als de S7 kwam ik ook tot een vergelijkbare praktijkervaring wat de accu betreft. Als licht tot hooguit middelzware gebruiker haal ik een volle dag zonder problemen, en een tweede dag ‘net aan’ of ‘net niet’ als ik net aan wat meer video content toe kom. Zelfs een over-actieve phone dag in Barcelona waarbij ik tal van foto’s maakte, regelmatig wat van GPS gebruik maakte om mijn weg te vinden, en om tussendoor natuurlijk mijn favo sites te checken trok ik de batterij nog niet leeg in één dag, en dat met flinke helderheid want het was zonnig. Wat mij betreft een net succesje dus. Objectief voeg ik het hoofdstuk accuduur toe en op termijn zal die grafiek gevuld worden voor betere vergelijkingen, maar vooralsnog moeten we het even met de subjectieve ervaring doen van een telefoon die prima, maar ook niet uitzonderlijk lijkt te presteren op gebied van accuduur.
Om even bij de batterij te blijven: voor het objectieve testen hebben we gekozen voor de Futuremark Work 2.0 benchmark accutest.
Hieruit komt dus een 6u19m accuduur bij ‘zeer actief gebruik’ plus schermtijd op een redelijk hoge (ca 350 cd/m2 wit) helderheid
Opladen gaat met een Quick Charge lader erg vlot, wanneer de telefoon het rood (15%) bereikt ben je in ca een uurtje weer vol getanked. Mocht je nog op een 5V / 1 A lader zitten, vervangen die hap.
Één van de irritatiepuntjes van de OnePlus One was het trage focussen van die telefoon, en het feit dat (zeker bij ook maar iets mindere omstandigheden) 90% van de foto’s niet lekker voor de dag kwamen. De Wileyfox geeft vanaf het eerste moment in elk geval een positiever gevoel mee: de camera app start vlot op, focus lekker snel, zowel bij een druk op het object op het scherm als automatisch, en schiet vervolgens ook vlotjes de plaatjes. Geen S7 snelheid, laat dat duidelijk zijn, maar die is redelijk uitzonderlijk daarin. Dat verschil merk je niet direct in het starten, focus, en de eerste shot, maar vooral in het snel bijhouden van bewegende elementen en zodra het minder licht wordt. Desondanks kan je de ervaring hier als ‘best vlot’ omschrijven, een goed begin.
De beeldkwaliteit van het resultaat in goede omstandigheden is zeer redelijk te noemen, je ziet het verschil met een high-end sensor duidelijk, en je mist dynamiek en detail in de meeste foto’s om ze vermoedelijk te willen printen, maar volgens mij zitten er wel wat leuke plaatjes bij voor bijvoorbeeld facebook, whatsapp en dergelijke moderne praktische vragen. Het is of het gebrek aan stabilisatie of het feit dat de lens iets minder lichtsterk is dat je wel redelijk meer foto’s weg kan gooien dan bij bijvoorbeeld de S7, een hoger percentage is onscherp als je met de kinderen aan de slag gaat.
De camera trackt in eerste instantie ook goed mee met hun bewegingen en past zich vlot aan aan het omgevingslicht, maar één of meerdere foto’s schieten mid-beweging gaat dan toch duidelijk trager, en met kinderen merk je dan toch wel dat het aantal echt scherpe foto’s in elke burst zakt.
Niet verkeerd, maar even goed niet indrukwekkend gezien de toch goede omstandigheden. Echt zwaar wordt het echter pas wanneer je in een echt donkere omgeving komt, want dan slaat de boel een beetje om. De camera krijgt moeite met tracken, focussen kost opeens flink meer tijd, en het resulterende beeld is vermoedelijk ok voor het prijssegment maar het woord geweldig komt niet in mij op; echt bruikbare beelden zijn zeldzaam, zelfs met plaatjes van stilstaande situaties is het lastig om er warm van te worden.
Binnenhuis overdag is wel te doen, maar in het donker waar een high-end sensor nog kan volgen houdt het hier gewoon op vermoedelijk als gevolg van een mindere lichtgevoeligheid -en- het ontbreken van stabilisatie als ongetwijfeld het mindere budget voor slimme software optimalisaties. Dat resulteert dus uiteindelijk in meer onderscherpe beelden en mindere kwaliteit van de beelden die wel scherp zijn. Wel opvallend, al zegt dat denk ik meer over de Ektra dan de Wileyfox, is dat het onderlinge verschil tussen die twee weer flink kleiner is dan met de S7.
Plaatjes buiten echter zijn volgens mij niets om je voor te schamen, en zeker gezien de vlotheid waarmee ze tot stand komen bleek het Barca tripje dan ook gewoon lekker te doen, al krijg je mij geen museum in voor wat detail shots van een bijzondere vaas. Foto van een vaasje krijg je wel van mij, zij het gewoon van een Nederlands terras.
Video prestaties liggen redelijk in dezelfde lijn: overdag nette opnames en geen gebrek aan vlotheid, maar avond opnames zijn danwel donker danwel een ruisfestijn met een weinig plezierig opnamemoment. De grote kwetsbaarheid hier is het gebrek aan stabilisatie, wat een stabiele hand simpelweg een must maakt en praktisch veelal niet altijd haalbaar zal zijn.
Onze kleine beer. Vier jaar, tank van een kerel, maar die Ninja Roll vereist nog wat oefening. Gelukkig is de opname niet gedetailleerd genoeg om zijn bouwvakker-actie goed over te brengen.
Camera interface is verder vrij standaard, weinig op aan te merken, en we zien een bekend aantal profielen om de beeldkwaliteit naar wens aan te passen.
Het meeste is leuk en aardig, al is de HDR feature niet om over naar huis te schrijven. Niet alleen duurt een HDR foto lang, althans vanuit het oogpunt van een verwende phone eigenaar, maar het resultaat is ook niet echt beter dan zonder. Tegen de zon in in Camp Nou bijvoorbeeld is het natuurlijk erg lastig fotograferen, maar zonder HDR hebben we in een fractie van een seconde een aardig, verwacht overbelicht beeld in de auto stand (manual 4tw of course), maar hoewel HDR wel wat detail in bijvoorbeeld de lucht toevoegt, zo zien we opeens wolkjes, wordt de hele foto toch wel erg flets.
Op deze foto zie je een vergelijkbaar effect, ditmaal met de zon van opzij. Wel veel heldere delen, maar is het beter? Ik denk van niet, zeker niet gezien de wachttijd op het HDR gebeuren:
Over aantrekkelijk gesproken, de selfie cam doet overdag prima zaken voor mijn gezicht zo te zien, al moet je wel opletten dat de opname 4:3 is en hoewel je op je scherm een flink breed beeld ziet worden de zijkanten gewoon niet in de foto opgenoemen, dat vereist wat gewenning. Binnenshuis zien we een fletsere weergave. Positief is daar wel de snelheid waarmee hij zich aanpast en de verlichting compenseert; is je gezicht onvoldoende belicht (backlight bijv) dan pakt hij dat vlot over en rolt er een bruikbaar deelbaar plaatje uit, maar uiteraard met als prijskaartje een overbelichte achtergrond. Ik weet overigens nog altijd niet wat vrouwlief daar uit aan het spoken is onder dat bureau, maar enkele jaren huwelijk heeft mij wijs gemaakt en ik weet beter dan het te vragen.
Al met al zijn de camera prestaties niet spectaculair, maar beide camera’s doen het ok in zeer lichte omgevingen en nog prima redelijk onder typisch lichte omstandigheden. In donkere omgevingen kan de prijsvechter simpelweg niet opboxen tegen de bovenkant, en als je echt een indoor knaller wilt voor al je kinder foto’s? Dan mag je meer uitgeven.
Dat de Wileyfox Swift 2 X voor een pittige uitdaging zou komen te staan in handen van een verwende dwaas was te verwachten, maar ik zou liegen als ik zou zeggen dat de Wileyfox mij mijn visie over betaalbare smartphones niet serieus heeft doen herzien. Voor minder dan de helft van de prijs van mijn dagelijkse machine had ik een apparaat verwacht met flink mindere prestaties-, minder features, een minder scherm, een mindere camera en natuurlijk een flink minder gevoel van luxe. Maar in de praktijk is het aantal argumenten voor de veel duurdere optie welke ik echt kan verdedigen een stuk beperkter.
De camera is daar absoluut een voorbeeld van, of eigenlijk het grootste voorbeeld. Waar de Swift 2 X vlot best leuke plaatjes schiet overdag zijn de low-light prestaties verre van spectaculair, zowel in snelheid als kwaliteit. Ik heb geen vergelijking in die prijsklasse met directe concurrentie, maar een high-end beater is het zeker niet wat de camera betreft. Wel positief is, onder normale (overdag, binnen of buiten) omstandigheden, het feit dat de camera vlot start, vlot focust, en vlot een opname maakt die veelal prima vruikbaar is (maar blijf bij HDR, en A4 print uit de buurt). De indrukken die de telefoon dan achterlaat voor de minder veeleisende gebruiker, denk aan zij die via social media leuke shots willen delen, zijn dan gewoon prima, maar als je veel bewegende zaken wil opnemen of echt met de foto’s wilt patsen: mwah.
Ook zijn de benchmarks duidelijk minder, niet vreemd gezien de uiteraard wat goedkopere processor, maar het doet uiteindelijk helemaal niets af aan de positieve subjectieve indrukken die de telefoon achter laat op gebied van snelheid. Hij voelt vlot, scrollt vlot, doet typische dagelijkse taken vlot, en in mijn dagelijkse (niet gaming) gebruik kan ik niet zeggen dat ik mijn S7 daarvoor nou mis; hooguit dat de wat snellere Wi-Fi –ac optie leuk zou zijn geweest voor het sneller laden van absurd lange reviews met veel te veel foto’s, maar de indrukken zijn uiteindelijk wel die van een vlotte, moderne telefoon in een stevige middenklasse, niet van een instapper.
Op de meeste fronten heeft de Wilefox Swift 2 X zacht gezegd echt geïmponeerd. De telefoon voelt en oogt fysiek als pittige concurrentie voor flink duurdere modellen, het 1080p IPS scherm is goed, borderline uitstekend met zijn grijsweergave, kleurweergave en vooral ook de extreme maximale helderheid voor goed gebruik in de volle zon (al lever je daar wel een zeer lage minimale helderheid voor in). Positief zoals benoemd ook het algemene gevoel van snelheid dat de telefoon over weet te dragen en het feit dat hij op een minimalistische Android versie draait die ook goed bijgehouden is: 7.1.1 met de laatste security patch erbij; daar kunnen de bekende grote merken soms nog wat van leren.
Ook op feature gebied is het een uitblinker, we zien een haast Chinees “more is better” approach voor features met een nette 32 GB geheugen, dual SIM optie of optie een SD kaart toe te voegen, NFC support, 4G support, een (lekker vlotte) vingerafdrukscanner, gorilla glass op de voorzijde, Quick Charge 3.0 om vlot op te laden en een USB Type-C connector aan de onderzijde. In dat opzicht kan hij prima mee met moderne, luxere modellen, als hij er al niet voorbij streeft.
Wordt de Swift 2X mijn nieuwe telefoon? Als iemand met jonge actieve kinderen en met de snelst mogelijke, gestabiliseerde, licht gevoelige camera op prioriteit 1, 2 en 3 niet. Maar Wileyfox is in mijn ogen veranderd van een onbekende naam naar een merk dat met een stevige groene vink in mijn notitieboekje staat, en dat na slechts één productervaring van het mij tot dusver onbekende merk. Wellicht dat dat tot uiting gaat komen wanneer zij een hoger gepositioneerd model uitbrengen met bijvoorbeeld een high-end camera, laten we niet vergeten dat de rest van hun assortiment allemaal nog lager in de boom zit. Of wellicht dat de naam Wileyfox binnenkort naar voren komt wanneer iemand mijn mening vraagt voor een lekker vlotte, fysiek zeer aantrekkelijke telefoon met tal van moderne features maar waarbij een model van 500 euro plus gewoon niet tot de opties behoort. Want dat is precies wat hier gebeurt: veel moois, een paar duidelijke concessies, maar dan wel een prijskaartje van circa één derde van een beetje topmodel. Hoewel een gebrek aan directe concurrentie jammer is ben ik wel van mening dat je voor slechts 239 euro een telefoon krijgt met slechts minimale praktische concessies, want als je minder om de camera (of de zwaarste games) geeft, is het enige resterende wat ik zie een chique, aantrekkelijke en vlotte telefoon.
[wpdevart_facebook_comment curent_url=”https://www.techtesters.eu/wileyfox-swift-2-x-review/” title_text=”” order_type=”social” title_text_color=”#000000″ title_text_font_size=”1″ title_text_font_famely=”arial” title_text_position=”left” width=”100%” bg_color=”#d4d4d4″ animation_effect=”random” count_of_comments=”10″ ]