Bij het eerste gebruik moest ik vooral even wennen aan het gewicht. Vergis je niet: De Voids zijn zeker geen lichte headsets, en hoewel de Stereo een paar gram lichter is maakt het in de praktijkervaring niet veel uit, 350 gram plus is gewoon fors. Dat gewicht komt het gevoel van bouwkwaliteit wel echt ten goede, en tevens valt direct op dat de daadwerkelijke druk op de oren niet echt hoger is om het gewicht te compenseren; de headset hangt zeg maar aardig op de hoofdband. Ook de eerste keer dat de Void over de oren viel was het een klein momentje van twijfel, de gekozen ophangen legt namelijk iets meer druk aan de achterkant en bovenkant van de oren.
Spoelen we een paar uur van de praktijkervaring door dan verschuift het beeld een flink stuk in het voordeel van de Void en merk ik zelf weinig meer van het gewicht. Na de schelpen een beetje naar mijn hoofd te zetten, en nadat de kussentjes even de tijd hadden om wat mee te geven, bleek de Void zijn werk prima comfortabel te doen gedurende een heel game avondje. Brillen zijn geen punt voor de kussens, het is een echte ‘over ear’ ervaring in de zin dat hij niet een puntje van je oren mee pakt. Het totaalgewicht op je hoofd blijft natuurlijk wel een puntje waar je echt rekening mee moet houden gezien er genoeg mensen zijn die echt geen zware headsets willen, maar op en over de oren was de ervaring positief. Hou er wel rekening mee dat de combinatie van beperkte druk om de oren en zachte textiele kussens relatief weinig geluid stopt, oftewel je bent niet geheel afgesloten van je omgeving, en de Void lekt ook wat geluid naar je omgeving toe. Dat is niet positief of negatief, maar geheel subjectief en iets waar je zelf over moet beslissen.
De geluidsweergave van de Voids bleek stiekem een beetje wat ik er van had verwacht, Corsair richt zich op gamers, en dan vooral gamers die graag een opvallende ‘kicke’ headset willen. Hij kan dan natuurlijk aardig volume produceren, en het geluid is ook lekker diep wat bij die groep lijkt te passen (stereotypes, go!). Dat wil zeggen, lage tonen klinken erg lekker, maar als gevolg lijkt ook het lage-midden segment wat voller dan een artiest oorspronkelijk voor ogen had. En dan druk ik de standaard equalizing nog zacht uit. Toch klinkt het midden niet ‘muffled’ zoals je soms bij (semi betaalbare) gaming headsets ziet, waar headsets matige prestaties proberen te verbergen met overdreven bass. Hier is gewoon duidelijk een keuze gemaakt om de doelgroep aan te spreken met een wat zwaarder geluid. Ook ontbreekt de Void weinig helderheid in het hogere segment, het is gewoon best een keurig speakertje. Vergelijk je het met een wat neutralere headset, dan komt muziek daar iets natuurlijker over, terwijl de Void zich focust op een wat diepere ervaring. Ik zeg bewust ‘natuurlijker’ en niet ‘beter’, want geluid is en blijft subjectief. Wel positief is dat je met de Corsair Void USB en Wireless, in tegenstelling tot sommige alternatieven, flink kan sleutelen aan de geluidsweergave om hem naar eigen smaak aan te passen. Het is met een beetje tinkeren ook prima mogelijk om een wat neutralere lijn te behalen, en als je regelmatig van muziek wilt genieten is dat zeker iets wat je wilt doen. Het resultaat met een beetje tunen naar wens is namelijk keurig, bewijs dat er met het speakertje zelf niet veel mis lijkt te zijn.
Maar de Void is natuurlijk een gaming headset, en zodra je gaat gamen krijgt de Void zeker de kans om zijn potentie te laten zien, er komt namelijk echt lekker stevig en vooral lekker vol geluid uit wat bij games en films zorgt voor een dikke ervaring. Als je Dolby inschakelt op de Void USB of Wireless voelt het alsof je de ‘awesome schakelaar’ even om hebt gezet, want pak je vervolgens een film of game die daar gebruik van kan maken en je hebt gewoon verdomd goed geluid voor wat je 100 euro (of 120 voor de wireless). Virtual 7.1 surround sound komt overigens niet in alle games goed tot zijn recht, maar dat is zelden de schuld van de headset, en de oplossing is de Dolby modus gewoon weer uit te schakelen. Vergeet niet de surround modus uit te schakelen voor muziek luisteren tenzij je van onderzeeërs houdt.
Onderlinge verschillen zijn eigenlijk beperkt en hoewel daadwerkelijke metingen enige verschillen aan kunnen tonen is de gebruikservaring in de basis in één klap te beoordelen. Hou er wel rekening mee dat het gebrek aan CUE software bij de Stereo versie je het bij dat model met de standaard instellingen moet doen tenzij je device in staat is het equalizen voor zich te nemen. De CUE software mag als voordeeltje tellen voor de twee luxere modellen.
Positief is ook de microfoon, weinig tot geen hoorbare ruis, helder stemgeluid, beperkte opname omgevingsgeluiden. Zonder objectieve vergelijking kan ik niet zeggen ‘de beste’, maar het is zeker één van de betere mics in gaming headsets die ik heb meegemaakt.
Voor de wireless versie is de batterijduur uiteraard van belang. Corsair claimt 16 uur, ik haalde twee keer op rij 15 uur op de batterij op een gangbaar volume met RGB verlichting ingeschakeld. Schakel de LEDs uit en je haalt je 16 uur vermoedelijk wel. Los van het feit of de claim wordt waargemaakt moet je er dus sowieso rekening mee houden dat de Void Wireless regelmatig opgeladen dient te worden (dit kan natuurlijk tijdens gebruik). Positief is dat ik praktisch geen verschil waar kan nemen in de geluidsweergave van de Void RGB USB en de Void RGB Wireless. Dit blijft ook in tact tot enkele meters afstand, dikke muren of lange afstanden zijn uitgesloten, maar een metertje of 5-6 tussen de bank en de televisie/HTPC lijkt aan de geluidskwaliteit niets af te doen.
