Als je een beetje bekend bent met de Cherry MX switches dan weet je wel ongeveer wat je te wachten staat als je op een ander bordje begint te typen. Dat is bij de Ryos TKL Pro eigenlijk niet anders, en dat is maar goed ook want “dat Cherry MX gevoel” is waar ze zeker niet aan moeten zitten. Het beperkt de invloed van een toetsenbord-maker ook een beetje, want ze kunnen zich eigenlijk vooral onderscheiden in secundaire elementen van het toetsenbord. De materialen en de vorm zijn echter nog wel cruciaal om een succesvol toetsenbord neer te zetten.
Het materiaal is van belang omdat wij daar met onze gevoelige vingertjes op zitten. Ze spreken over UV-coated toetsen, maar het is mij niet precies duidelijk wat ze daar mee bedoelen en ze voelen niet noemenswaardig anders aan de andere ABS-plastic keycap borden die ik heb gehad van bijvoorbeeld
Corsair, CM Storm, Rapoo en Ozone. Dat is ook niet negatief bedoeld, want dat licht gladde, zachte, en matte plastic vind ik zelf prettig werken en laat ook niet direct vieze vingers achter. Hoewel PBT caps in de regel als prettiger (of in elk geval luxer) wordt ervaren zien we dit zelden terug bij gamer-gerichte merken zoals ROCCAT, CM Storm, TT eSports, Corsair, Razer, etcetera, gezien de stevige meerprijs van dit soort caps en kennelijk een gebrek aan interesse bij de gaming-crowd. Oftewel, die keycaps zijn bijna overal een beetje hetzelfde. Uiteraard staat niets je in de weg om zelf je eigen Cherry MX Compatible caps (PBT of anders) op dit toetsenbord te plaatsen, maar ik zie er zelf eigenlijk geen reden toe.
Het andere element wat nog een grote rol speelt bij de gebruikerservaring is dus de vorm, en vooral de ingebouwde polssteun is daar bij de Ryos MK Pro een grote factor in want verder is de indeling vrij standaard. Persoonlijk ben ik zeer gehecht aan een polssteun, zeker bij langdurig “werk” (of gamen) maakt het voor mij een groot verschil en als je een polssteun waardeert dan ligt het voor de hand dat de Ryos MK Pro gaat bevallen. Het is echter iets wat niet iedereen kan waarderen, en je hebt ook geen mogelijkheid om hem van dit bord af te halen wat hem bij transport een stuk groter maakt, als je er mee naar LAN parties wil kan dat prima, maar dan zal je wel wat ruimte in je tas moeten maken. Wil je helemaal geen polssteun, dan zal je echt verder moeten kijken.
Verder valt er in het gebruik niet gek veel op te merken. De switches zijn bekend, de indeling is bekend, en als er al wat op valt heeft het weinig gevolg voor mensen die een “normaal” bord gewend zijn. Zo zijn de drie extra duimknoppen goed gepositioneerd tussen je duimen bij een normale houding, oftewel als je ze niet wilt gebruiken zitten ze ook niet in de weg. Als je ze wel wilt gebruiken zijn ze wel prima bereikbaar, al is het zeker even wennen om er gebruik van te maken simpelweg omdat weinig mensen gewend zullen zijn op die plek iets in te drukken. De toevoeging van 5 specifieke macro keys lijkt mij ook een redelijke keuze, en zal in de praktijk voor velen voldoende zijn (los van het feit dat je met de software elke knop kan ombouwen tot extra macro toets) zonder dat het bord nog onnodig breder zou worden.
Hoewel ik de TKL Pro erg kon waarderen was het gebrek aan een numpad een dealbreaker voor mij om hem zelf te gaan gebruiken, voor excel ontkom ik niet aan een numpad. In essentie doet de MK Pro dan ook niet veel anders dan de TKL, anders dan het aanbieden van een numpad (Ok, de USB hub komt hier ook nog wel van pas, en wat extra macro keys). Maar uiteindelijk bepaald die persoonlijke voorkeur in feite welk van de twee bordjes je beter zal liggen. Zal de numpad je een zorg zijn, dan weet je waar je kan kijken. Ik moet ook zeggen dat de smallere TKL borden zeker een voordeel kunnen zijn boven een dergelijke grote ramplank, en ROCCAt is ook niet bijzonder zuinig geweest met het frame van de MK Pro. Het doel lijkt duidelijk: een lekker groot ding voor thuis naast je desktop pc op een ruime, ruime tafel. Zeg maar net zoals de Logitech G15 ooit was, maar dan nieuwer, mechanisch, en met een 2015-waardig softwarepakket.
ROCCAT claimt ook dat hun “Smudge-Proof Glossy Look” geen vingerafdrukken achter laat. De gedeeltes met het gestippelde zwart (waar dat van toepassing zou zijn) lijken die belofte redelijk waar te maken. Vorige keer (bij de TKL) moest ik op hun woord vertrouwen, maar inmiddels enkele maanden verder ziet de TKL Pro er nog altijd keurig uit. De echt lange termijn zal uiteraard nog moeten blijken, en ik kan er nu dus geen uitspraken over kan doen. Een groot deel van het toetsenbord is overigens ook “gewoon” kunststof, en hoewel ook die materialen tegenwoordig best wat kunnen hebben moet je zeker niet verwachten dat je zo maar met vette chips vingers een schoon toetsenbord gaat houden (al moet je je ook afvragen wat je aan het doen bent als je je vette vingers op de polssteun drukt). Gewoon prima materialen met een paar hippe marketing termen zullen we maar zeggen, maar dat moeten wij droge Hollanders af en toe maar voor lief nemen. Zeker niet de uitvinding van 2014/2015, maar met een beetje beleid is het gewoon een prima uitvoering.
