Normaliter is de praktijkervaring bij mechanische toetsenborden een beetje herhalen van het gebruikelijke verhaal. Het mechanische gevoel, zeker bij de bekende Cherry MX switches, verandert meestal weinig en het draait meer om de features (en uiteraard het controleren of de fabrikant geen steken heeft laten vallen). In de basis valt er ook niet gek veel op aan het typen op deze borden, en recente Kailh switches zijn best lastig te onderscheiden van de Cherry varianten. Enkel het klikje van de blauwe switch verraad dat het net iets anders is dan Cherry, maar je moet er wel even voor gaan zitten als je denkt ze even blind te gaan onderscheiden. Hoewel ze wat naam nog even te gaan hebben zorgen Kailh switches voor een groot deel voor de gunstigere prijsstelling, in tegenstelling tot bijvoorbeeld bij oude Razer toetsenborden waar ze als premium alternatief werden gemarket, en gezien het prijspunt kan ik dan ook niet anders zeggen dat ze een prima alternatief vormen.
Praktisch relevant blijft de switchkeuze natuurlijk wel, want het geklik van de blauwe zal door de omgeving veelal niet als positief worden ervaren (ondanks dat ze voor mij wel het lekkerste typen). Cherry MX Brown, of Kailh brown, blijft zodoende de veilige tussenweg met wel een bumpje op het actuatiepunt, maar dan zonder de hoorbare feedback. Ook praktisch van aard is de overweging dat de polssteun van dit toetsenbord geheel vast zit; een gebrek aan enige speling is dan uiteraard positief, maar hou er rekening mee. Minder positief was ik over de mate waarin de polssteun vlekt onder de hand. Dit hebben we vaker gezien, maar er zijn ook oplossingen voor waar niet voor is gekozen. Als gevolg zal een doekje op zijn tijd geen overbodige luxe zijn.
Anders dan dat zet Sharkoon hier een prima mech bordje neer waar ik direct mee weg kon lopen, en waarbij ik na de eerste dagen weinig verschil ervaarde met mijn vaste CM Trigger-Z. Hij ligt verder als een blok op tafel, de secundaire features zijn praktisch allemaal zichtbaar en daar wen je snel genoeg aan, en voor liefhebbers van een polssteun zoals ikzelf is deze oplossing meer dan prima. Dat je eigenlijk weinig verschil ervaart vergeleken met een bord wat bijna dubbel zo duur is mag best als compliment gelden, al zien we bij een nadere inspectie natuurlijk wel wat kleine verschillen in het materiaal of de afwerking. Hoewel luxe features zoals audio of USB passthrough, of dedicated media keys ontbreken, zien we wel de cruciale elementen terug voor gamers: een functionerende N-key rollover en een response die niet merkbaar anders is dan andere bordjes.
